– A ja imaginuję z tego, co mówi o sobie imć Podhorski, że król pruski musi mieć szczodrą rękę, żeby ugasić tak piękne pragnienia. Posłuchaj mnie, który życzy twej dynastii sławy i bogactwa. Zaśmiał się Stefan w pannie Natalii. Zapytał Sambora. I poszedł ku przeciwległej ścianie. - A jak powiem - przekomarzał się Kirło - co mi za to będzie? - Nieprędko, ale Płoszka ich wspiera, to już wójtom dobrze zaleją sadła za skórę. Non ego Prussorumque Bohemorumque cruorem Iactabo cladem nec, Gedimine, tuam. ** Piotr Orzechowski, konsyliarz foralny w Galicji do 1809 r. Zawiłowski bowiem podnosił od czasu do czasu oczy na pannę Castelli, jakby chcąc sprawdzić, czy wygląda na to, co o niej słyszy. Dwa słowiki to tu,to tam odezwały się z kolei, ale krótkimi nutami,które wnet milkły. Jean Ziegler KONIEC ROZDZIAŁU Kobieta, która przez całe życie tylko przebierała się w rozmaite suknie, czerniła brwi i różowała usta, tańcowała na balach i odwiedzała wszelkie bady, a gdy środków zabrakło, zaczęła sprzedawać bułki, przedstawia się nam mniej więcej tak jak chrześcijanka rozszarpywana za wiarę przez dzikie zwierzęta w cyrku rzymskim. Sam Skrobek,kiedy do domu przyjdzie i po izbie spojrzy,to opuszcza ręce. (Marcelina odchodzi) (Ewa modli się i usypia) ANIÓŁł Lekko i cicho, jak lekkie sny zlećmy. Były to dwa przesławne kościoły, błogie miastu zawartymi w nich świętościami. G e l d h a b z ironią Czy tak? – Co mi pani rozkażesz? Coś podobnego przytrafiło się i zaniechaj bratobójczej wojny!